Pielgrzymka na koniec świata

Niektórym pewnie stwierdzą "Co on wygaduje! Przecież już jest na końcu świata!". No na pewno nie. W porównaniu z miejscem gdzie byłem w sobotę, to Tomsk jest metropolią, centrum świata.

Dokładnie pięć dni temu, w sobotę, wziąłem udział w pielgrzymce razem z wiernymi z parafii w Tomsku. Cel - Charsk. Nawet nie wpisuj tej nazwy w Google Maps. Dla Amerykanów ta miejscowość nie istnieje. Nie ma tam nawet drogi (wg. mapy oczywiście). 

Na mapie zaznaczona miejscowość Charsk

Dlaczego pielgrzymka właśnie tam? W Charsku żyły przez niezbyt długi czas (ok. 2 lata) dwie zakonnice, Olimpia Bida i Laurencja Garasimiw. Obie należały do greckokatolickiego zgromadzenia józefitek. Tam zmarły w roku 1952, a 27. czerwca 2001 zostały beatyfikowane przez Jana Pawła II we Lwowie. Kilka lat temu znaleziono miejsce ich pochówku. Postawiono tam nagrobek, obecnie raz w roku parafianie pielgrzymują w to miejsce.

Nagrobek sióstr Olimpii Bidy i Laurencji Garasimiw. Na nagrobku stoją ich ikony przywiezione z kościoła w Tomsku

Jak wyglądała sama pielgrzymka? Wyruszyliśmy z kościoła w Tomsku o 7:00 rano. Chwilę później wpakowaliśmy się w autobusy oraz prywatne samochody i ruszyliśmy w drogę. Około 180 osób (w tym 3 księży), 5 autobusów i auta osobowe. Po 5 godzinach dojechaliśmy do rzeki Ob, którą trzeba było pokonać promem rzecznym - barką. Do tego miejsca droga była całkiem niezła. Potem jednak, gdy przeprawiliśmy się na drugi brzeg Obu, zaczął się inny świat.

Na obu brzegach rzeki stoją niesamowicie wysokie słupy wysokiego napięcia. Ciężko stwierdzić, jaką mogą mieć wysokość. Spostrzegawcze oko zauważy jednak na pierwszym zdjęciu, że jest ponad 3 razy wyższy od "zwykłego" słupa.

Sama przeprawa (czas przepłynięcia przez rzekę) trwała ok 15 min. Z mapy Google'a można odczytać, że szerokość Obu w miejscu naszej przeprawy to ok. 1km (!).

"Port" na wschodnim brzegu

Na drugim brzegu, jak już wspominałem, zaczyna się koniec świata. Nie znają tu np. asfaltu. Od brzegu droga utwardzona jest kamieniami lepiej lub gorzej. Do tego masa błota lub piachu. Chyba dobrze, że tego dnia mieliśmy deszcz, bo w przeciwnym wypadku jechalibyśmy w tumanach pyłu. W pewnym momencie utwardzenie się kończy, zostaje ubita ziemia. W zasadzie to całkiem szeroka droga, tylko bez asfaltu. Ciekawie to wyglądało - jakby niedokończona budowa drogi ;) Fotek niestety nie mam, bo szyby autobusu były tak obłocone, że nie było szans na dobre zdjęcia.

Po 14:00 zatrzymujemy się 6km od Charska. Chwila przerwy na posiłek. Po tak długiej podróży należy się.

Powyżej można zobaczyć jak wyglądała droga. W tym miejscu akurat piaszczysta, w większości błotnista. 

Zazwyczaj od tego miejsca pielgrzymka idzie i wraca pieszo. Tym razem jednak z powodu deszczu podjeżdżamy autobusami bliżej. Na miejscu jest księża odprawiają Mszę Świętą - ku mojemu zaskoczeniu - na nagrobku.

Po Mszy jest jeszcze chwila na modlitwę osobistą, przekąszenie czegoś i powrót do Tomska. Mi udało się zrobić kilka fotek Charska. Elektryczność tutaj już nie dociera.

Cała wioska to kilkanaście domków drewnianych. Murowanego nie zauważyłem ani jednego! W większości są niezamieszkane.

Jeden z naszych autobusów w porównaniu z samochodem osobowym. W środku jest miejsce dla ok 16-20 osób

Ładowanie promu. Na raz wchodzą 4 autobusy + ludzie.

Na koniec jeszcze jedna kwestia. Proszę państwa, tam gdzie byłem, to jest teren występowania tajgi. Tak, tej tajgi, o której trzeba się uczyć na geografii.

Większość drzew iglastych, wiele bagienek, strumyczków i wód stojących. Czystość powietrza potwierdzają ilości rosnącego wszędzie mchu -zarówno na drzewach, jak i bardzo często po prostu na ściółce. Tutaj też uczniowie nie powinni mieć problemów ze wskazaniem północy.

Koniec świata wcale nie jest tak daleko od Tomska, jakby się wydawało.